(กางเกงน้ำเงิน)

ครึมมม   เจี้ยวเจ้าเจียวเจ้า   เห้ๆๆ  ซ้ายๆๆๆ  ขาวโว้ยขวา 

“งืมม  เงียบหน่อยได้มัยวะคนจะหลับจะนอน”

โครมมมม

“เชี่ย” เสียงดังตะโกนโหวกเหวกอะไรกันแต่เช้าวะ คนจะหลับจะนอนโว้ย ในที่สุดผมก็ทนนอนต่อไปไม่ไหว เลยต้องแหกขี้ตามาดูว่าเข้าทำอะไรกันและผมก็พบว่าเสียงโว้ยวายอันน่าลำคานนั้นมันมีสาเหตุ มาจากข้างบ้านของผมเองมันมีเหี้ยไรกันวะ 

“แม่ มีอะไรกินบ้างอะหิวววว”ผมเรียกหาพระมารดาสุดที่รักทันทีที่ลงมา ซึ่งแก่กำลังดูซีรี่ย์เกาหลีอะไรสักอย่างอยู่

“แหมะ ตื่นมาก็หิวเลยนะแกเนี้ย กาละแมๆๆ”

“คะ คุณนาย”

“ไปยกกับข้าวมาจัดให้ลูกฉันหน่อยสิ”

“คะ” กาละแมแก่เป็นสาวพม่า คนใช้บ้านผมเอง

“ช่วงนี้แก่เที่ยวบ่อยไปนะ กลับดึกๆดื่นๆทุกวัน ละเมื่อคืนนี้กลับมากี่โมงเนี้ย”

“ตีสี่อะแม่ โห้ก็เมื่อวานมันวันเกิดไอ่ม้ำนิหว่าก็เลยยาวไงๆ”ผมพยายามหลบสายตาแม่ไม่ให้แม่รู้ทันว่าเมื่อคืนที่กลับช้าเพราะผมไปปี๋หญิงมา ก็ทำไงได้ผมนะหล่อ หล่อนะ หล่อมากเป็นถึงเดือนโรงเรียน แถมพ่อก็ยังรวยอีกต่างหาก ก็อย่างว่าอะนะเป็นที่หมายปองของผู้หญิงมากมาย มันก็ต้องมีบ้างปะ แต่ประเด็นคือผมมีแฟนอยู่แล้วและถ้าแม่รู้นะตายๆผมตายสถานเดียว

“เออ ก็แล้วไปแต่ก็ใกล้เปิดเทอมแล้วนะแกก็เพลาๆลงบ้างละกัน”

“ครับแม่” ผมน้อมรับด้วยความเต็มใจแต่ก็แอบไขว้มือไว้ที่ข้างหลัง แม่นะรักผมมากเลยนะตามใจผมจะตาย เพราะผมเป็นลูกคนเล็กด้วยละมั่ง ผมก็เลยได้สิทธิพิเศษนั้นมา

“อืม แม่ข้างบ้านเค้ามีอะไรกันอะ โหวกเหวกโว้ยวายกันตั้งแต่เช้า”ผมก็ไม่ลืมที่จะถามหาตัวการสำคัญที่มันทำให้ผมต้องแหกขี้ตาตื่น

“เออ มีคนย้ายเข้ามาใหม่นะลูกว่างๆก็ไปทำความรู้จับกับเค้าบ้างนะเห็นว่าเป็นนักศึกษาพึ่งจบมาหมาดๆ  เหมือนเค้าจะเป็นครูด้วยนะ”

เหอะก็แค่เพื่อนบ้านใหม่.............












                   แต่มันคือจุดเริ่มต้นของเรื่องนี้







----------------------------------------------------------------------

เขียนผิดเยอะเลยนะคะ พอดีว่าไม่เก่งด้านภาษาไทย 

ยังไงก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วย